ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΡΑΜΑ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΔΡΑΜΑΣ

Τα παρθένα τοπία της Δράμας, από τις ψηλότερες βουνοκορφές ως τον εύφορο κάμπο της, είναι χάρμα οφθαλμών. Οι ήχοι των νερών της συνθέτουν μια μουσική που έχει την επική δύναμη ενός Μπετόβεν και την καθηλωτική γλύκα ενός Βιβάλντι. Ο αέρας της είναι ένα κράμα αρωμάτων που κατά περιόδους γίνεται ασύλληπτα μεθυστικό. Το καλό κυνήγι, η ορεινή άγρια πέστροφα, τα εκλεκτά κρασιά και οι παραδοσιακές της νοστιμιές σε κάνουν να αναβάλλεις κάθε σκέψη για δίαιτα. Το άγγιγμα, τέλος, των μικρών λουλουδιών, του χιονιού, των τρεχούμενων νερών ή των αδρών χεριών των ανθρώπων της ανανεώνουν πραγματικά τη σχέση σου με τη φύση, ουσιαστικά, με τον ίδιο σου τον εαυτό. 



Δράμα αγαπημένη των αισθήσεων! Δράμα ευνοημένη της φύσης!
Και όμως αυτός ο προνομιακός και ανέγγιχτος τόπος, αυτός ο επίγειος παράδεισος είναι σχεδόν άγνωστος, όχι μόνο στους κάθε προελεύσεως ξένους αλλά και στους ίδιους τους κατοίκους της περιοχής. Μοντέλα «βίαιης» ανάπτυξης έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια τους Δραμινούς να αναζητούν σε ξερολιθιές το θησαυρό που έχουν στην τσέπη τους. Η λαχτάρα για εύκολους και άμεσους τρόπους πλουτισμού έχει καταλάβει πολλούς κάνοντάς τους να ξεχνούν πως η παρθενικότητα ακριβώς του τόπου προσφέρει την ευκαιρία για μια υποδειγματική -με βάση τα πιο σύγχρονα ευρωπαϊκά πρότυπα-αξιοποίησή του, η οποία θα τον μετατρέψει σε πόλο έλξης όχι μόνο ή όχι τόσο για συνηθισμένους τουρίστες αλλά για μύστες του ωραίου και εξερευνητές του απροσδόκητου.                                                                                                                                                                                    
Σήμερα έχει γίνει πια γνωστό σε όλους ότι όχι μόνο τα ζώα, τα πουλιά και τα φυτά αλλά και το νερό, και οι πέτρες, και το τοπίο έχουν τα δικαιώματά τους. Και πρώτο από όλα τα δικαιώματα είναι το δικαίωμα της ύπαρξης και της επιβίωσης. Η δραμινή φύση μόνο με την ύπαρξη και την επιβίωσή της μπορεί να γίνει τόσο ανταποδοτική όσο καμιά βιομηχανική μονάδα και όσο καμιά άλλη πλουτοπαραγωγική πηγή. Όλοι εδώ, επιθυμούν να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού και να αξιοποιηθεί με ευαισθησία και ορθολογισμό αυτός ο πλούτος. Ίσως πουθενά αλλού ο λόγος περί αειφορίας της ανάπτυξης δεν έχει τόσο νόημα και τόση εφαρμογή όσο στην περίπτωση της Δράμας.                 



  Κατά τα άλλα, ο νομός Δράμας είναι μια περιοχή κατεξοχήν αγροτική. Στα ορεινά και ημιορεινά του νομού ακμάζει η κτηνοτροφία αιγοπροβάτων και βοοειδών, ενώ τα δάση της περιοχής αποτελούν το 5,1% των δασών της Ελλάδας και αποδίδουν το 12% της συνολικής ξυλείας που παράγεται σ' ολόκληρη τη χώρα. Η ασβεστολιθική δομή των ορεινών όγκων της Δράμας προσφέρει εξαιρετικής ποιότητας μάρμαρα, τα οποία εξάγονται σε όλο τον κόσμο, ενώ η αναβίωση της αμπελοκαλλιέργειας στο νομό τα τελευταία χρόνια φαίνεται να επανασυνδέει την περιοχή με την προαιώνια «διονυσιακή» της παράδοση, της οποίας πολλά και αδιάψευστα ίχνη σώζονται σε κάθε σημείο του νομού (διονυσιακά ιερά, αναθηματικές επιγραφές, προτομές του Διονύσου αρχαίοι ληνοί, και σύγχρονα λαϊκά δρώμενα, ίσως επιβιώσεις διαμέσου πολλαπλών αντανακλάσεων αρχαίων λατρειών). 



    Όμως, πέρα από οτιδήποτε, την ψυχή της Δράμας μπορεί κανείς να την γνωρίσει αυτοπροσώπως μέσα από την συνομιλία με τους ανθρώπους της, τη γνωριμία με τα δάση και τα ποτάμια της, την εξερεύνηση των σπηλαίων της, την οπτική και εξ αποστάσεως, έστω, επαφή με τα αγρίμια της, τα λουλούδια της και τα πουλιά της. Όλα με την απόλυτη καταφατικότητά τους προσφέρουν μια εκπληρωτική αίσθηση ισορροπίας που είναι σήμερα πραγματικά είδος σε ανεπάρκεια.   





Η πόλη της Δράμας                                                                                                                                                                                        
Η πόλη της Δράμας υπήρξε κατά την αρχαιότητα κέντρο της λατρείας του θεού Διονύσου. Τόσο η ίδια Δράμα, όσο και πολλοί άλλοι οικισμοί της περιοχής, αποτέλεσαν κατά τη ρωμαϊκή φάση εξαρτήματα της λατινικής αποικίας των Φιλίππων. Μνημεία της βυζαντινής Δράμας είναι τα τείχη της και ο ναός της Αγίας Σοφίας (10ος αιώνας), καθώς και ο παλαιολόγειος ναΐσκος των Παμμεγίστων Ταξιαρχών επί της οδού Βενιζέλου. Μνημεία της οθωμανικής περιόδου είναι τα λίγα τζαμιά και μερικά ακόμη παλαιά κτίρια που σώζονται μέσα στην πόλη, ενώ μεταβυζαντινοί ναοί υπάρχουν στη Δράμα, στον Ξηροπόταμο και στο Μοναστηράκι.                                                                                                                                                                                                                                             
Με αγώνες και θυσίες κατά τους εθνικούς αγώνες, στους οποίους πρωταγωνιστεί κατά τις αρχές του 20ού αιώνα ο ηρωικός μητροπολίτης Χρυσόστομος, και μνήμες οδυνηρές από τις τρεις βουλγαρικές κατοχές, η Δράμα και η περιοχή της δέχτηκαν μεγάλο αριθμό προσφύγων μετά τη μικρασιατική καταστροφή και γνώρισαν σημαντική οικονομική άνθηση, ιδίως κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου, χάρη στην καλλιέργεια, την επεξεργασία και την εμπορία του καπνού. Μνημεία εκείνης της περιόδου είναι τα λαμπρά νεοκλασικά κτίρια, που χτίστηκαν ως κατοικίες πλούσιων καπνεμπόρων, και οι επιβλητικές καπναποθήκες που φέρνουν στο νου «μεταφυσικές» ζωγραφικές του Τζιόρτζιο ντε Κίρικο.                                                                                                                                                                                                                                                                                
Η ανάδειξη αυτής της κληρονομιάς σε συνδυασμό με την προβολή αξιόλογων πολιτιστικών εκδηλώσεων (όπως είναι το Ελληνικό και Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας), της υψηλής αισθητικής του δραμινού τοπίου, τόσο του αστικού (πάρκο Αγίας Βαρβάρας) όσο και του περιαστικού (Κορύλοβος), των ιδιαίτερων φυσικών καλλονών των δημοτικών διαμερισμάτων αλλά και των παραδοσιακών δρωμένων που τελούνται σε μερικά από αυτά αναμένεται να προσελκύσουν το ενδιαφέρον και να καταστήσουν τη Δράμα και την περιοχή της πόλο έλξης απαιτητικών επισκεπτών, όχι μόνο Ελλήνων αλλά και ξένων.





Ο επισκέπτης της Δράμας, όποια εποχή και αν βρεθεί στην πόλη, θα νιώσει πραγματικά σαν στο σπίτι του. Θα διαπιστώσει ότι του προσφέρεται η δυνατότητα να απολαύσει την εγκάρδια φιλοξενία ανοιχτόκαρδων ανθρώπων, να διασκεδάσει μέχρι πρωίας σε νεανικά κλαμπ και «ξενυχτάδικα», να δοκιμάσει τις παραδοσιακές αλλά και τις «έντεχνες» συνταγές συνοικιακών και κεντρικών εστιατορίων (ιδίως εκείνων που λειτουργούν γύρω από της Πηγές της Αγίας Βαρβάρας), να δει το πάρκο των αγαλμάτων στον περίβολο του Διοικητηρίου και το γραφικό κτίριο του σιδηροδρομικού σταθμού, να πάρει μια καλή ιδέα για το ιστορικό παρελθόν της πόλης και της περιοχής της στο μικρό αλλά σοφά οργανωμένο Αρχαιολογικό Μουσείο της, να έλθει σε επαφή με την παραδοσιακή εκκλησιαστική τέχνη (τόσο την τοπική, όσο και των χαμένων πατρίδων) στο Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας και να θαυμάσει έργα του τοπικού λαϊκού πολιτισμού (στολές, σκεύη κτλ.) στο Λαογραφικό Μουσείο Δράμας.



Πέρα από τις άλλες δυνατότητες που προσφέρει, η πόλη της Δράμας μπορεί να αποτελέσει και την ιδανική βάση για εξορμήσεις προς κάθε ενδιαφέρουσα κατεύθυνση, προς τα σπήλαια της Αλιστράτης και των Πηγών του Αγγίτη, προς το Χιονοδρομικό Κέντρο του Φαλακρού, προς τα δάση της Ελατιάς και του Φρακτού, προς την Ιερά Μονή της Παναγίας της Αχειροποιήτου στο Παγγαίο, προς τον αρχαιολογικό χώρο των Φιλίππων και αλλού. Γενικά, πάντως, η εμπειρία που χαρίζει η Δράμα στον επισκέπτη της, συνειδητό ή περιστασιακό, εμπλουτίζεται σχεδόν πάντα με την ευχάριστη έκπληξη που δημιουργεί η ανακάλυψη ενός άγνωστου τόπου.